Το ποίημα της εβδομάδας: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ

Καβάφης Κ. Π. : Η Πόλις

Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες. 

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)

Κ. Καβάφης - Η Πόλις (Απαγγελία Δημήτρης Χορν)

Μικρές Χαρές

Δείτε την σύντομη ταινία του Νίκου Πιλάβιου ως το τέλος. Αξίζει...

ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΟ και ΕΜΙΛ ΖΟΛΑ: δυο κορυφαίοι Γάλλοι συγγραφείς

Γράφει η Ελευθερία Καρατζούνη (Α3)

ΕΜΙΛ ΖΟΛΑ

Ο Εμίλ Ζολά γεννήθηκε στο Παρίσι το 1840 και πέθανε επίσης στο Παρίσι το 1902. Είναι ένας ξεχωριστός λογοτέχνης όχι μόνο επειδή υπήρξε ο πιο σημαντικός εκπρόσωπος του νατουραλισμού αλλά πρωτίστως επειδή άσκησε τεράστια κοινωνική επιρροή με το έργο του και τις παρεμβάσεις του. Η μητέρα του ήθελε να τον δει νομικό, ωστόσο εκείνος απέτυχε να περάσει τις απαιτούμενες εξετάσεις. Έτσι, πρώτα δούλεψε ως γραμματέας, μετά στο τμήμα πωλήσεων ενός εκδοτικού οίκου. Κατόπιν άρχισε να αρθρογραφεί σε εφημερίδες σχετικά με την λογοτεχνία, την τέχνη και την πολιτική. 

Μερικά έργα του: Τα παραμύθια στην Νινόν (1864), Η σελίδα του Έρωτα (1878), Ζερμινάλ. 

Γράφει η Ελευθερία Καρατζούνη (Α3)

ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ

Ο Βίκτωρ Ουγκό γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1802 στη πόλη Μπεζανσόν της επαρχίας της ανατολικής Γαλλίας και ήταν ο νεότερος γιός του Ιωσήφ Ουγκώ και της Σοφί Τρεμπισέ. Ο Βίκτωρ Ουγκό ήταν Γάλλος μυθιστοριογράφος, ποιητής και δραματουργός. Από τα χρόνια της εφηβείας του αντιλήφθηκε το λογοτεχνικό του ταλέντο και ξεκίνησε τις μεταφράσεις έργων από τα λατινικά καθώς και δικές του πρωτότυπες ποιητικές εργασίες. Η αξία του αναγνωρίστηκε σύντομα μέσα στον γαλλικό ακαδημαϊκό κύκλο αλλά και στο ευρύτερο αναγνωστικό κοινό. Επίσης ο Βίκτωρ Ουγκώ ήταν ο πλέον σημαντικός και προβεβλημένος εκπρόσωπος του κινήματος του γαλλικού ρομαντισμού. 

Μερικά από τα έργα του: Λουκρητία Βοργία (1833), Η Παναγία των Παρισίων (1831), Οι άθλιοι (1862).

Διαγωνισμός για «αειφόρα σχολεία»

Το Βραβείο Αειφόρου Σχολείου τελεί υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων και απευθύνεται σε σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με στόχο την ενσωμάτωση της ιδέας της αειφορίας, σε κάθε πλευρά της ζωής του σχολείου, δηλαδή στη διοίκηση, τη μαθησιακή διαδικασία, τη διαχείριση των κτηρίων, τις μετακινήσεις από και προς το σχολείο, τις σχέσεις του σχολείου με τη σχολική κοινότητα, τον τρόπο που καταναλώνεται η ενέργεια, το χαρτί κ.ά.
Οι συμμετοχές ανταποκρίνονται στις προσδοκίες του Συμβουλίου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης της Ελληνικής Εταιρίας, έχοντας ήδη ξεπεράσει τις 100 μέχρι στιγμής, κυρίως από την ευρύτερη περιοχή της Αττικής, των Δωδεκανήσων, της Θεσσαλονίκης και Κορινθίας.
Η δήλωση συμμετοχής γίνεται ηλεκτρονικά στην ιστοσελίδα του Βραβείου www.aeiforosxoleio.gr, μέχρι το τέλος Νοεμβρίου. Στο τέλος Μαΐου, τα σχολεία εισάγουν τα στοιχεία-αποδείξεις των δράσεων. Το πρώτο βραβείο είναι η χρηματοδότηση περιβαλλοντικής επίσκεψης με το ποσό των 4.500 ευρώ για τα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, 3.500 ευρώ, για τα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και 1.000 ευρώ για τα νηπιαγωγεία.

www.aeiforosxoleio.gr

Το ποίημα της εβδομάδας: ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΛΙΟΝΤΑΚΗΣ

ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ
Σε μια κλωστή φεγγάρι κρέμεται το θαύμα.
Από την Δήλο ξεκινώντας
γονατίζει στην ανηφόρα της Τήνου.
Θα αγγίξει άραγε
την μελαγχολία στο προαύλιο του Λυκείου
και τα μαραμένα χέρια εκείνου του παιδιού
που σε δυο καρέκλες είναι ξαπλωμένο μέσα στο ναό;

Ο Χριστόφορος Λιοντάκης γεννήθηκε το 1945 στο Ηράκλειο Κρήτης. Σπούδασε νομικά στην Αθήνα και παρακολούθησε μαθήματα φιλοσοφίας Δικαίου στο Παρίσι. Το 1973 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή Το τέλος του τοπίου. Η συλλογή του Με το φως, 1999, τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο ποίησης 2000 και το βραβείο ποίησης 2000 του περιοδικού "Διαβάζω". Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και αγγλικά. Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί στο Harvard Review τεύχος 50/1998 και 80/2000.

Ο Θάνος Μικρούτσικος έχει μελοποιήσει ποιήματά του που έχουν κυκλοφορήσει σε CD με τίτλο "Ποίηση με μουσική: Κωνσταντίνος Καβάφης-Χριστόφορος Λιοντάκης".

Το Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας τον ονόμασε Ιππότη της Τάξεως Γραμμάτων και Τεχνών και ο Δήμος Ηρακλείου του απένειμε το βραβείο Νίκου Καζαντζάκη.

Χριστουγεννιάτικο παζάρι στον Αρχίλοχο

Ο πολιτιστικός σύλλογος «Αρχίλοχος» ζητά εθελοντές για το χριστουγεννιάτικο παζάρι του που θα γίνει στις 11 και 12 Δεκεμβρίου. Όσοι θέλετε να βοηθήσετε στείλτε email στην διεύθυνση paroscc@gmail.com και δηλώστε συμμετοχή το συντομότερο! 

ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: ΤΟ ΝΗΣΙ

Γράφει η Καλλιόπη Δραγάτη (Γ1)

Το καλοκαίρι που μας πέρασε, διάβασα το βιβλίο ‘Το Νησί’ της Virginia Hislop που είχε κυκλοφορήσει το 2007 από τις εκδόσεις Διόπτρα. Από την αρχή με εντυπωσίασε και όσο περισσότερο διάβαζα τόσο δεν ήθελα να το αφήσω από τα χέρια μου. Άλλωστε οι διακρίσεις που έχει λάβει και το πλήθος των επανεκδόσεων του δεν έχουν έρθει τυχαία. Στη συγγραφέα  απονεμήθηκε το βρετανικό βραβείο του Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα για το 2007. Το Νησί, κυριάρχησε για 24 βδομάδες στο Βρετανικό τοπ 10 και οι πωλήσεις του ξεπέρασαν ήδη τα 850.000 αντίτυπα. Τα δικαιώματα του βιβλίου πουλήθηκαν σε 17 χώρες! Η συγγραφέας με έναν μαγικό τρόπο καταφέρνει να ταξιδεύει τον αναγνώστη τόσο στο χώρο όσο και στο χρόνο και να ζήσει με τους ήρωες τις συνταρακτικές στιγμές τους με συγκινησιακή φόρτιση είτε ευχάριστη, είτε δυσάρεστη. Υπάρχουν πολλές στιγμές που ο αναγνώστης νιώθει στενόχωρα αλλά πώς να μην συμβεί αφού το θέμα είναι η Σπιναλόγκα και οι άνθρωποι που έζησαν εκεί απομονωμένοι, μακριά από τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

Φέτος, βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο παίζεται η τηλεοπτική σειρά ‘Το Νησί’ στο Mega με πολύ δράση, συγκίνηση, ανατροπές, έρωτες, μυστήριο και με ένα μήνυμα ότι η αγάπη έχει τη δύναμη να νικήσει τον θάνατο, την προκατάληψη και τον φόβο.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου μεταφέρω την περιγραφή:

Ο πόλεμος, η αγάπη, η τραγωδία και η δύναμη ψυχής συνθέτουν τους ήρωες και πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου. Η Αλέξις λαχταρά να μάθει για το παρελθόν της μητέρας της, Σοφίας, που εκείνη τόσα χρόνια έκρυβε. Ξέρει μόνο ότι η μητέρα της μεγάλωσε σ’ ένα μικρό χωριό της Κρήτης προτού φύγει οριστικά για το Λονδίνο. Όταν αποφασίζει να επισκεφθεί την Κρήτη, η Σοφία της δίνει ένα γράμμα για μια παλιά της φίλη και της υπόσχεται πως απ’ αυτήν θα μάθει την αλήθεια. Έκπληκτη, η Αλέξις, ανακαλύπτει πως η ζωή της οικογένειάς της συνδέεται άμεσα με το μικρό και εγκαταλειμμένο νησί της Σπιναλόγκας –την πρώην αποικία των λεπρών. Μαθαίνει την ιστορία της γιαγιάς της και της μητέρας της, όπως και τη διάλυση της οικογένειάς της από την τραγωδία, τον πόλεμο και τα πάθη... 

Εσύ είσαι ο άνθρωπός μου: ΑΝΔΡΙΑΝΑ ΜΠΑΜΠΑΛΗ

Από την σειρά του MEGA: Το Νησί

Πολυτεχνείο, 17 Νοεμβρίου 1973

Τι σημαίνει «χούντα;»
 Η ισπανική λέξη junta (προφ. “ιούντα” > στα ελλ. “χούντα” ) σημαίνει “ένωση-σύνδεσμος”. Κατά το Oxford English Dictionary ο ισπανικός όρος καθιερώθηκε το 19ο αιώνα, όταν ο Ναπολέων εισέβαλε στην Ισπανία. Τότε, οι Ισπανοί μαχητές κατά των Γάλλων οργανώνονταν σε ομάδες από μια στρατιωτική επιτροπή, μια Χούντα, και έτσι ο όρος έμεινε με τη σημασία του “στρατιωτικού συνδέσμου”. Στα ελληνικά χρησιμοποιήθηκε, κυρίως, για τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών (1967), επειδή με αυτό τον όρο χαρακτήρισαν το συγκεκριμένο πραξικόπημα οι ραδιοφωνικοί σταθμοί του BBC και της Deutsche Welle.

Το ποίημα της εβδομάδας: ΕΚΤΟΡΑΣ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ

Ο Έκτωρ Κακναβάτος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Κοντογιώργη) γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε μαθηματικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών (1937-1941) και εργάστηκε ως καθηγητής στην ιδιωτική εκπαίδευση. Διετέλεσε σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Συγγραφέων. Την πρώτη του εμφάνιση στο χώρο της λογοτεχνίας πραγματοποίησε το 1943 με την έκδοση της πρώτης του ποιητικής συλλογής που είχε τίτλο Fuga. Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο ποίησης (1983 για τη συλλογή του In Perpetuum). Ο Έκτωρ Κακναβάτος τοποθετείται στην πρώτη μεταπολεμική γενιά των ελλήνων ποιητών. Το έργο του κινείται στα άκρα του υπερρεαλισμού με έντονη επεξεργασία της ηχητικής διάστασης του λόγου και αμείωτη ορμητικότητα που αγγίζει συχνά τα όρια της επιθετικότητας. 
Ο Έκτορας Κακναβάτος πέθανε την περασμένη Τρίτη 9 Νοεμβρίου σε ηλικία 90 ετών. 


Oταν η γλώσσα δεν κάνει άλλο παρά να υπηρετεί τον
Λόγο καταστρέφει την πάμφωτη αταξία των πραγμάτων·
Κι αυτά την εκδικούνται θάβοντάς την στην αιθάλη τους.

Για την Καλλιπάτειρα

Γράφουν οι μαθητές: 

Θοδωρής Κρουσταλάκης, Ευαγγελία Βαθρακοκοίλη, Γεωργία Κοντοπούλου, Ελένη Λουκή (Α2)

Η Καλλιπάτειρα, κόρη του Ολυμπιονίκη Διαγόρα του Ρόδιου, ήταν η πρώτη γυναίκα της αρχαιότητας που μπήκε μέσα σε αθλητικό χώρο και παρακολούθησε τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες.Οι κανονισμοί απαγόρευαν την είσοδο και την παρακολούθηση των γυμνικών αγώνων για τις γυναίκες, αλλιώς τιμωρούνταν σε θάνατο με κατακρήμνιση από το βραχώδες όρος Τυπαίο. Η Καλλιπάτειρα, θέλοντας να θαυμάσει το γιο της Πεισίρροδο που αγωνιζόταν στην πάλη, πήρε την τόλμη και περιφρονώντας τη σχετική απαγόρευση και την επαπειλούμενη ποινή, μεταμφιέστηκε σε γυμναστή όπου και εισήλθε και παρακολούθησε τον αγώνα. Προδόθηκε όμως από τον υπέρμετρο και δικαιολογημένο ενθουσιασμό της για τη νίκη του γιου της. Ωστόσο, δεν της επιβλήθηκε η θανατική ποινή, καθώς η οικογένειά της είχε βγάλει σειρά Ολυμπιονικών (πατέρα, σύζυγο, αδέλφια, γιο και ανιψιό). Η ιστορία της Καλλιπάτειρας έκανε εντύπωση τόσο στους συγχρόνους της, όσο και στις μετέπειτα γενεές μέχρι που ενέπνευσε και τον Λορέντζο Μαβίλη, ο οποίος της αφιέρωσε ένα σονέτο του που θεωρείται ένα από τα ωραιότερα δεκατετράστιχα ποιήματά του.

πηγή: Βικιπαίδεια

Κινηματογραφική Λέσχη Αρχιλόχου

Soul Kitchen. Μια ταινία του τούρκου Φατίχ Ακίν με πρωταγωνιστή έναν Έλληνα μετανάστη

Ο Ζήνος Καζαντζάκης,  γιος Ελλήνων μεταναστών, είναι ιδιοκτήτης του εστιατορίου Soul Kitchen που βρίσκεται στο Αμβούργο. Η Γερμανίδα κοπέλα του η Ναντίν  φεύγει λόγω εργασίας στην Σαγκάη κι αυτός προσλαμβάνει καινούριο μάγειρα  και παραδίδει το εστιατόριο στον αδερφό του Ηλία που έχει μόλις αποφυλακιστεί υπό όρους .
Μια έξυπνη κωμωδία από έναν ταλαντούχο σκηνοθέτη. Μην την χάσετε!

Στην αίθουσα του Αρχίλοχου, την Παρασκευή στις 8:45 μμ.

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: Μαρία Λαϊνά

Η Μαρία Λαϊνά γεννήθηκε στην Πάτρα το 1947. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως κειμενογράφος, μεταφράστρια, επιμελήτρια εκδόσεων, script writer σε τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες. Ήταν παραγωγός, επιμελήτρια και παρουσιάστρια σε εκπομπές της ελληνικής ραδιοφωνίας με λογοτεχνικά θέματα. Δίδαξε επί 15ετία την ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία σε αμερικάνικα κολέγια. Ποιήματα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, γερμανικά, σουηδικά, φιλανδικά, βουλγαρικά, εβραϊκά και σε άλλες γλώσσες.
Το 1993 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο ποίησης για την ποιητική της συλλογή, Ρόδινος φόβος. Η μετάφραση στα Γερμανικά της ίδιας συλλογής απέσπασε το βραβείο της Πόλης του Μονάχου. Το 1996 επίσης τιμήθηκε με το βραβείο Καβάφη και το 1998 με το βραβείο Μαρία Κάλλας του Γ΄ προγράμματος της ελληνικής Ραδιοφωνίας.


Η ταβέρνα της Τζαμάικα

Ἡ ζωή μας ἔχει ἀλλάξει κάπως·
δὲν μένουμε μέσα στὴν πόλη πιὰ
ἀλλὰ στὸν δρόμο γιὰ τὴ θάλασσα.
Τὰ βράδια μᾶς ἀπασχολοῦν
οἱ διαδρομὲς τοῦ φεγγαριοῦ
τὰ φτερουγίσματα στοὺς λόφους
καὶ τ’ ἄλογα ποὺ κατεβαίνουν στὸν νερόλακκο.

-

Ἂν τελικὰ ἀποφασίσεις νὰ ’ρθεις
θὰ μοῦ κρατᾶς τὴ νύχτα συντροφιὰ
τώρα ποὺ μπαίνει τὸ φθινόπωρο
κι οἱ μεντεσέδες τρίζουν στὸ σκοτάδι.
Θὰ μάθεις νὰ προσεύχεσαι
μὲ δύναμη κι ἀπελπισία
καὶ τὸ παράξενο αὐτὸ συναίσθημα
θὰ συνδυάζεται μὲ τὶς σκληρὲς γραμμὲς τῆς φύσης.

-

Νὰ φέρεις λίγα ροῦχα καὶ βιβλία
κρατοῦν ἀλλιῶς ἐδῶ τὰ ἴδια·
καὶ μὴν ξεχάσεις τὰ κατάλληλα παπούτσια
γιατί ὁ βάλτος εἶναι πίσω ἀπ’ τὸ σπίτι
καὶ τὸν χειμώνα ἔχουμε πολλὲς βροχές.

-

Σ’ ἀφήνω τώρα· νὰ προσέχεις,
καὶ σ’ ἀγαπῶ πολὺ τὸ ξέρεις.
Σὲ σκέφτομαι στὸν καναπὲ ἐκεῖνο πλάι στὸ παράθυρο
νὰ σκέφτεσαι τὸν χρόνο καὶ τὰ σώματα ὅταν γερνοῦν.
Ὅλα αὐτὰ εἶναι τῆς φαντασίας πράματα ἐδῶ
δὲν ἔχουμε παρὰ μιὰ δυνατὴ καὶ καθαρὴ αἰωνιότητα
ποὺ δὲν κουράζει, ἀλλὰ μερικὲς φορὲς πονοῦν
τὰ μάτια σου.

-

Νὰ κλείσω τώρα τὸ παράθυρο
σηκώθηκε ξανὰ ἀέρας.

Από Παριανό μάρμαρο η Νίκη του Καλλιμάχου

Το αναθηματικό αυτό μνημείο φτιάχτηκε από Παριανό μάρμαρο προς τιμήν του Πολέμαρχου Καλλιμάχου. Εναν από τους δέκα στρατηγούς των Αθηναίων που αποφάσισαν τη σύγκρουση της Αθήνας με την αυτοκρατορία των Περσών το 490 π.Χ. Το όνομά του έμεινε στην ιστορία, γιατί η δική του ψήφος, η ενδεκάτη, έκρινε το αδιέξοδο. Οταν ισοψήφησαν οι στρατηγοί, υποστηρίζοντας οι πέντε ότι είναι μάταιο να συγκρουστεί η Αθήνα με τους παντοδύναμους Πέρσες και οι άλλοι πέντε, συμφωνώντας με τη γνώμη του Μιλτιάδη να αγωνιστούν στον Μαραθώνα.

Ο Καλλίμαχος έπεσε γενναία στη μάχη για την ελευθερία της πατρίδας και οι Αθηναίοι τον απεικόνισαν μαζί με τον Μιλτιάδη ως πρωταγωνιστή στην περίφημη ζωγραφική παράσταση της μάχης, στην Ποικίλη Στοά.

Το Μνημείο ξαναστήθηκε έπειτα από 25 αιώνες και τώρα προστέθηκε στα εκθέματα της αίθουσας των αρχαϊκών στο νέο μουσείο της Ακρόπολης.

Το ποίημα της εβδομάδας: ΑΝΤΟΝΙΟ ΠΟΡΤΣΙΑ

 Ο Αντόνιο Πόρτσια γεννήθηκε στην Καλαβρία της Ιταλίας το 1885 αλλά νέος ακόμα μετανάστευσε στην Αργεντινή , όπου κι έζησε την υπόλοιπη ζωή του (πέθανε το 1968). Άνθρωπος απλός, χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, άσκησε διάφορα χειρωνακτικά επαγγέλματα και έγραψε ένα και μοναδικό μικρό βιβλίο αφορισμών στα ισπανικά, τις Φωνές (Voces).

ANTONIO PORCIA

Voces (Φωνές)

Δεν υπάρχει μια στιγμή διαφορετική˙ υπάρχει άλλη μια στιγμή.
*
Το μονοπάτι που ανεβαίνει είναι το ίδιο μονοπάτι όταν κατεβαίνει.
*
Το άπειρο, καθένας θα μπορούσε να το καταργήσει σε μια στιγμή.
*
Η ψυχή που απλώνεται στο άπειρο, μέσα στο χέρι είναι μόλις μια πνοή.
*
Αυτό που μου ανήκει, ποτέ δε θα 'θελα να το πάρω στα χέρια μου.
*
Αμα λες καλούς μόνο τους καλούς, τότε ποιος εσένα θα σε πει καλό;
*
Μην μπαίνεις μπροστά στα μάτια σου. Ασε τα μάτια σου να βλέπουν.
*
Οποιος έχει δει ν' αδειάζουν τα πάντα, ξέρει και με τι γεμίζουν τα πάντα.
*
Ζούμε με την ελπίδα πως θα μπορέσουμε να γίνουμε μια ανάμνηση.
*
Τίποτα δεν είναι μόνο τίποτα. Είναι επίσης η φυλακή μας.
*
Μου μένει πάντα λίγη αφέλεια. Αυτή με προστατεύει.
*
Επειδή σ' αγαπώ, θα ήθελα, αν μπορούσα, να σε κάνω να πιστέψεις σε όλα εκείνα που εγώ έπαψα να πιστεύω.