Ο Αντόνιο Πόρτσια γεννήθηκε στην Καλαβρία της Ιταλίας το 1885 αλλά νέος ακόμα μετανάστευσε στην Αργεντινή , όπου κι έζησε την υπόλοιπη ζωή του (πέθανε το 1968). Άνθρωπος απλός, χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση, άσκησε διάφορα χειρωνακτικά επαγγέλματα και έγραψε ένα και μοναδικό μικρό βιβλίο αφορισμών στα ισπανικά, τις Φωνές (Voces).
ANTONIO PORCIA
Voces (Φωνές)
Δεν υπάρχει μια στιγμή διαφορετική˙ υπάρχει άλλη μια στιγμή.
*
Το μονοπάτι που ανεβαίνει είναι το ίδιο μονοπάτι όταν κατεβαίνει.
*
Το άπειρο, καθένας θα μπορούσε να το καταργήσει σε μια στιγμή.
*
Η ψυχή που απλώνεται στο άπειρο, μέσα στο χέρι είναι μόλις μια πνοή.
*
Αυτό που μου ανήκει, ποτέ δε θα 'θελα να το πάρω στα χέρια μου.
*
Αμα λες καλούς μόνο τους καλούς, τότε ποιος εσένα θα σε πει καλό;
*
Μην μπαίνεις μπροστά στα μάτια σου. Ασε τα μάτια σου να βλέπουν.
*
Οποιος έχει δει ν' αδειάζουν τα πάντα, ξέρει και με τι γεμίζουν τα πάντα.
*
Ζούμε με την ελπίδα πως θα μπορέσουμε να γίνουμε μια ανάμνηση.
*
Τίποτα δεν είναι μόνο τίποτα. Είναι επίσης η φυλακή μας.
*
Μου μένει πάντα λίγη αφέλεια. Αυτή με προστατεύει.
*
Επειδή σ' αγαπώ, θα ήθελα, αν μπορούσα, να σε κάνω να πιστέψεις σε όλα εκείνα που εγώ έπαψα να πιστεύω.