γράφει η μαθήτρια του Β1 Κατερίνα Ανδρεοπούλου
Είναι ιαπωνική πολεμική τέχνη που συνδυάζει μαχητικότητα και καλή τεχνική αυτοάμυνας. Η καλή φυσική κατάσταση, η ευλυγισία και η πνευματική ανάπτυξη είναι απαραίτητες για έναν που ασχολείται με το καράτε, που χρησιμοποιεί για όπλα τα χέρια, τους αγκώνες, τα πόδια …
Οι προπονήσεις γίνονται σε μία αίθουσα που ονομάζεται ντότζο. Η εκπαίδευση και η προπόνηση αρχίζουν κυρίως από μικρή ηλικία και η ολοκλήρωση απαιτεί πολλά χρόνια. Οι αθλητές πρέπει να αναπτύξουν ταχύτητα, ευλυγισία. Σήμερα υπάρχουν πάνω από 70 είδη καράτε με τα οποία ασχολούνται άνδρες και γυναίκες σε διεθνές επίπεδο. Ανάλογα με το επίπεδο εκπαίδευσης και μετά από τις ανάλογες εξετάσεις ένας αθλητής μπορεί να πάρει τις εξής ζώνες: άσπρη, κίτρινη, πράσινη, μπλε, 1η καφέ, 2η καφέ, 3η καφέ, μαύρη (1 ΝΤΑΝ) και συνεχίζεται μέχρι τη δέκατη μαύρη οπότε ο αθλητής παίρνει την κόκκινη που αποτελεί την ανώτατη διάκριση.
Στο παραδοσιακό καράτε υπάρχει διδασκαλία των Κάτα (προδιαγεγραμμένες φόρμες χωρίς αντίπαλο), στο κομπούντο τις ένοπλες τεχνικές (με ξύλινα κοντάρια και σε μεγαλύτερο επίπεδο με σπαθιά) και στον ελεύθερο αγώνα κούμιτε μπορούν να συνδυαστούν όσα μαθαίνουν οι αθλητές στα προηγούμενα μαθήματα. Ανάλογα με το επίπεδο γνώσεων που αποκτά ο κάθε αθλητής δίνει, στο τέλος της χρονιάς, εξετάσεις με την ύλη που διδάχθηκε, προκειμένου να πάρει την επόμενη ζώνη.
Στην Πάρο, έχω ξεκινήσει καράτε από την ηλικία τον 6 ετών. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο επίπεδο της μπλε ζώνης προς 1 καφέ. Το σύστημα που ακολουθώ είναι το Shorin Ji Ryu και χωρίζεται στο παραδοσιακό καράτε, στην ένοπλη τεχνική (κομπούντο) και στον ελεύθερο αγώνα (κούμιτε) τα οποία διδασκόμαστε διαδοχικά τρεις φορές την εβδομάδα.