γράφει η μαθήτρια Αναστασία Γαρδέλη
Τις πληροφορίες που ακολουθούν τις άντλησα από τον παππού και τη γιαγιά μου και το βιβλίο του κ. Πατέλλη «Οι αναμνήσεις ενός Παριανού»
Παλιά, αντί για μελομακάρονα έφτιαχναν τα πετιμεζένια. Τα πετιμεζένια φτιάχνονταν από την ίδια συνταγή που φτιάχνονταν και τα μελομακάρονα, αλλά επειδή δεν είχαν λεφτά για να αγοράσουν μέλι και ζάχαρη, χρησιμοποιούσαν πετιμέζι. Όμως όσοι είχαν λεφτά έφτιαχναν μελομακάρονα και τα ονόμαζαν «φοινίκια».
Ακόμη, τα κάλαντα
δεν τα έλεγαν το πρωί, όπως συνηθίζουμε σήμερα, αλλά την παραμονή το βράδυ.
Δεν κρατούσαν τρίγωνο όταν έλεγαν τα κάλαντα. Κρατούσαν ένα καράβι που το είχαν φτιάξει οι ίδιοι.
Επιπλέον, επειδή εκείνη την εποχή δεν είχαν χρήματα έδιναν στα παιδιά που έλεγαν τα κάλαντα, πορτοκάλι ή σταφίδες. Δηλαδή ότι είχε κάθε νοικοκυριό. Αυτό το μικρό δώρο ονομαζόταν «μποναμάς».
Επίσης, τα Χριστούγεννα δεν έφτιαχναν γεμιστή γαλοπούλα. Στο γιορτινό τραπέζι σέρβιραν κότα με γέμιση που την αποκαλούσαν «πατούδο». Αυτή η γέμιση περιείχε κομμένα εντόσθια, τριμμένο ψωμί, σταφίδες και αλμυρό τυρί.
γράφει ο μαθητής Γιώργος-Πέτρος Δρόσος
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Ας θυμηθούμε
λοιπόν μερικά παλιά έθιμα του τόπου μας που μόνο οι παππούδες μας τα έζησαν και ήταν πηγή χαράς
στα φτωχικά παιδικά τους χρόνια. Ο παππού μου μου διηγήθηκε τα εξής :Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, τα αγόρια
(μόνο!!) έλεγαν τα κάλαντα.
Την Πρωτοχρονιά, οι συγγενείς έκαναν «την καλιστρίνα» στα παιδιά, δηλαδή τους έδιναν χρήματα.
Οι νοικοκυρές την Πρωτοχρονιά διάλεγαν ένα «καλό» παιδί (αγόρι βέβαια) να κάνει ποδαρικό στο σπίτι για να πάει καλά η χρονιά.
Τα Χριστούγεννα οι νοικοκυρές μαγείρευαν κότα ή κόκορα ή γαλοπούλα, γιατί αυτά τα τρία ζώα, όταν τρώνε, σπρώχνουνε το σώμα τους προς τα πίσω. Αυτό συμβόλιζε ότι ο παλιός χρόνος πάει πίσω και φεύγει!
Την Πρωτοχρονιά, όμως, οι νοικοκυρές μαγείρευαν γουρουνόπουλο, γιατί αυτό το ζώο, όταν πάει να φάει, σπρώχνει το σώμα του μπροστά! Έτσι έτρωγαν γουρουνόπουλο ώστε να πάει καλά ο νέος χρόνος.
Τις πληροφορίες που ακολουθούν τις άντλησα από τον παππού και τη γιαγιά μου και το βιβλίο του κ. Πατέλλη «Οι αναμνήσεις ενός Παριανού»
Παλιά, αντί για μελομακάρονα έφτιαχναν τα πετιμεζένια. Τα πετιμεζένια φτιάχνονταν από την ίδια συνταγή που φτιάχνονταν και τα μελομακάρονα, αλλά επειδή δεν είχαν λεφτά για να αγοράσουν μέλι και ζάχαρη, χρησιμοποιούσαν πετιμέζι. Όμως όσοι είχαν λεφτά έφτιαχναν μελομακάρονα και τα ονόμαζαν «φοινίκια».
Ακόμη, τα κάλαντα
δεν τα έλεγαν το πρωί, όπως συνηθίζουμε σήμερα, αλλά την παραμονή το βράδυ.Δεν κρατούσαν τρίγωνο όταν έλεγαν τα κάλαντα. Κρατούσαν ένα καράβι που το είχαν φτιάξει οι ίδιοι.
Επιπλέον, επειδή εκείνη την εποχή δεν είχαν χρήματα έδιναν στα παιδιά που έλεγαν τα κάλαντα, πορτοκάλι ή σταφίδες. Δηλαδή ότι είχε κάθε νοικοκυριό. Αυτό το μικρό δώρο ονομαζόταν «μποναμάς».
Επίσης, τα Χριστούγεννα δεν έφτιαχναν γεμιστή γαλοπούλα. Στο γιορτινό τραπέζι σέρβιραν κότα με γέμιση που την αποκαλούσαν «πατούδο». Αυτή η γέμιση περιείχε κομμένα εντόσθια, τριμμένο ψωμί, σταφίδες και αλμυρό τυρί.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΤΟΝ ΛΕΥΚΩΝ ΠΑΡΟΥ
γράφει ο μαθητής Γιώργος-Πέτρος Δρόσος
 |
| Χιόνι στις Λεύκες το 2011 |
Την Πρωτοχρονιά, οι συγγενείς έκαναν «την καλιστρίνα» στα παιδιά, δηλαδή τους έδιναν χρήματα.
Οι νοικοκυρές την Πρωτοχρονιά διάλεγαν ένα «καλό» παιδί (αγόρι βέβαια) να κάνει ποδαρικό στο σπίτι για να πάει καλά η χρονιά.
Τα Χριστούγεννα οι νοικοκυρές μαγείρευαν κότα ή κόκορα ή γαλοπούλα, γιατί αυτά τα τρία ζώα, όταν τρώνε, σπρώχνουνε το σώμα τους προς τα πίσω. Αυτό συμβόλιζε ότι ο παλιός χρόνος πάει πίσω και φεύγει!
Την Πρωτοχρονιά, όμως, οι νοικοκυρές μαγείρευαν γουρουνόπουλο, γιατί αυτό το ζώο, όταν πάει να φάει, σπρώχνει το σώμα του μπροστά! Έτσι έτρωγαν γουρουνόπουλο ώστε να πάει καλά ο νέος χρόνος.
Λέτε μετά από πολλά χρόνια κάποιοι μαθητές να γράφουν για τα δικά μας
έθιμα;