Γράφει η φιλόλογος Α. Βαζάκα
Το χαϊκού (ιαπ.: 俳句, "αστείος στίχος") είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα.
Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά.
Το χαϊκού είναι με συνολικά 17 συλλαβές η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο.
Περιγράφει μια εικόνα της φύσης και δίνει στοιχεία για την εποχή του χρόνου μέσα από εποχιακές λέξεις. Υπάρχουν επίσης ποιητές χαϊκού οι οποίοι ακολουθούν μια πιο ελεύθερη φόρμα.
Ο ιδρυτής του σύγχρονου χαϊκού ως αυτόνομης μορφής ποίησης ήταν ο Μασαόκα Σίκι, ο οποίος επίσης διαμόρφωσε τον όρο χαϊκού (από τους παλιότερους χαϊκάι ή χόκκου).
Ένα χαϊκού διαβάζεται σε μια αναπνοή.
Το χαϊκού (ιαπ.: 俳句, "αστείος στίχος") είναι μια ιαπωνική ποιητική φόρμα. Παραδοσιακά αποτελείται από τρεις ομάδες των 5, 7, 5 συλλαβών, οι οποίες τοποθετούνται σε τρεις στίχους για έμφαση ή σε έναν, χωρισμένο με κενά.
Το χαϊκού είναι με συνολικά 17 συλλαβές η πιο σύντομη μορφή ποίησης στον κόσμο.
Περιγράφει μια εικόνα της φύσης και δίνει στοιχεία για την εποχή του χρόνου μέσα από εποχιακές λέξεις. Υπάρχουν επίσης ποιητές χαϊκού οι οποίοι ακολουθούν μια πιο ελεύθερη φόρμα.
Ο ιδρυτής του σύγχρονου χαϊκού ως αυτόνομης μορφής ποίησης ήταν ο Μασαόκα Σίκι, ο οποίος επίσης διαμόρφωσε τον όρο χαϊκού (από τους παλιότερους χαϊκάι ή χόκκου).
Ένα χαϊκού διαβάζεται σε μια αναπνοή.
Η φύση γελά
Κι άνθρωποι μαραζώνουν
Γιατί άραγε;
Ένταση βλέπω
Το βλέμμα σου χαμένο
Το σώμα νεκρό.
Κλαίω μακριά σου
Και στην σκιά σου πεθαίνω
Βλέμμα θάνατος.
Έλα
μαζί μου
Στο
πουθενά του κόσμου
Να μου
δίνεις ζωή.
Αναστασία
…………………………………………………………………….
Βαριέμαι
πολύ
Η ώρα
δε περνάει
Θέλω
να φύγω
Κωνσταντίνα
………………………………………………………………………
Τώρα
ήρθε η ώρα
Η
μεγάλη ώρα
Που θα
φύγω από δω.
Απόστολος
………………………………………………………………………
Κοιτάω
τα φύλλα
Να
πέφτουν μαζί με το
Καλοκαίρι
μου.
Σπαθιά
πλακώνουν
Καρδιές
πολλές μαραίνουν
Δάκρυα
πέφτουν.
Αλέξανδρος
………………………………………………………………………
Τα
δάκρυα μου
Έγιναν
φώς σε σένα
Μικρό
λουλούδι.
Άσπρο
ήτανε
Και
έγινε κόκκινο
Ήταν
δάκρυα;
Μαύρος
ο κόσμος
Οι
άνθρωποι χάθηκαν
Γιατί
άραγε;
Σοφία
……………………………………………………………………
Μία
θάλασσα
Στο
πουθενά του κόσμου
Ήταν
χρυσαφιά.
Προσπαθώ
να δω
Στις
ακτές της θάλασσας
Την
ομορφιά της.
Είρηνα
……………………………………………………………………..
Είμαστε
ψυχροί
Ζούμε
σε ένα μαύρο
Κόσμος
αλλάζει.
Φώτης
……………………………………………………………………
Ήρθε
γαλήνη
Επιτέλους,
μα εγώ
Κοιτάω
χάος.
Υπάρχει
χάος
Μα
ακούω γαλήνη
Τι
είναι αυτό;
Σουβλάκια
θέλω
Με
τζατζίκι μπόλικο
Αλλά
μυρίζει.
Μάρκος
…………………………………………………………………
Δέντρα
και πουλιά
Σε
μιαν άλλη ήπειρο
Ουρανός
λευκός.
Αεροπλάνο
Γρήγορα
ψηλά πετά
Προσγειώνεται.
Κόσμος
και πόνος
Δεξιά
αριστερά
Δάκρυα
στα μάτια.
Ανώνυμος
…………………………………………………………………
Σκοτάδι
βλέπω
Μες
την άγρια νύχτα
Τρόμαξα
πολύ.
Πονοκέφαλος
Ξαφνικά
μια γαλήνη
Μια
ησυχία.
Μεγάλο
δρόμο
Έχω
πάλι μπροστά μου
Κουράστηκα
πια.
Ονειρεύομαι
Πως
κάποτε θα’ μαστε
Για
πάντα μαζί.
Ευτυχισμένη
Θα
τρώω το σουβλάκι
Τέρμα
το κλάμα.
Ελίνα
……………………………………………………………………….
Βροχερή
μέρα
Μα
η βροχή που πέφτει
Σβήνει
τον πόνο.
Κρυφή
αγάπη
Ομίχλη
στην καρδιά μου
Σκοτάδι
γύρω.
Ένας
φίλος σου
Χίλιοι
ήλιοι μέσα σου
Μόνο
μαζί του.
Κλεβίσα
………………………………………………………………..
Δίνω
αγάπη
Και
μου έρχεται πίσω
Τι
ευτυχία.
Νιώθω
ελπίδα
Η
ψυχή μου ηρεμεί
Θέλω
να ζήσω.
Αστέρια
λάμπουν
Ο
ουρανός πια μαύρος
Μα
και φωτεινός.
Περιουσία
Τι
ασήμαντη λέξη
Χωρίς
ουσία.
Αναπνέω Ζω
Μα
τι όμορφη ζωή
Γιατί
τελειώνει;
Μα
τι κοιτάζω;
Το
απόλυτο κενό
Ξέρω
ποιος είμαι;
Άνθρωποι
ζούνε
Όλοι
διαφορετικοί
Και
όμως ίδιοι.
Ελπίζω
να ζω
Μια
αιωνιότητα
Απλώς
για πάντα.
Ονειρεύομαι
Δεν
ξέρω πού πηγαίνω
Μα
προχωράω.
Αγωνίζομαι
Προσπαθώ
να κρατηθώ
Μα
βλέπω βουνά.
Στέλλα