Απόκριες 2012 στο Γυμνάσιο Πάρου

Στο σχολείο μας φέτος γιορτάσαμε με περισσή χαρά τις Απόκριες. Οι περισσότεροι μαθητές και καθηγητές του σχολείου μας ντύθηκαν με στολές, ετοίμασαν φαγητό για όλους, χόρεψαν και τέλος διαγωνίστηκαν για την καλύτερη φορεσιά. Η κριτική μας επιτροπή έδωσε το πρώτο βραβείο φέτος στην ομάδα μαθητών που εμπνεύστηκαν και διοργάνωσαν έναν «αποκριάτικο γάμο». 

Ν ί κ ο ς Κ α ζ α ν τ ζ ά κ η ς

          Γράφουν οι μαθητές Κατσαρός Β., Παντελαίος Δ., Χερουβείμ Μ.

Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1883, και εκεί, στην τουρκοκρατούμενη μικρή πόλη, μαθαίνει τα πρώτα του γράμματα. Η επανάσταση του 1897 τον αναγκάζει να φύγει, και για δύο χρόνια ν’ ακολουθήσει μαθήματα σ’ ένα σχολείο Φραγκισκανών μοναχών στη Νάξο. Το 1899 επέστρεψε στη γενέτειρά του, όπου τέλειωσε το γυμνάσιο. Από το 1902-1906 σπουδάζει νομικά στην Αθήνα, και το 1907-1909 στο Παρίσι, όπου δέχτηκε επιδράσεις από τη διδασκαλία του Γάλλου φιλοσόφου Bergson. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα θα εργαστεί μεταφράζοντας φιλοσοφικά βιβλία. Η γνωριμία του με τον Αγγελο Σικελιανό, στα 1914, υπήρξε άλλη μια σημαντική στιγμή της ζωής του. Το 1918 και το 1919 ταξιδεύει στην Ελβετία και στη Ρωσία, ως ανώτερος κρατικός υπάλληλος, για τον επαναπατρισμό των Ελλήνων του Καυκάσου.

«Καπετάν Μιχάλης» του Ν. Καζαντζάκη

 

                             Γράφει η μαθήτρια του Γ2 Αγγελική Μωϋσιάδου

Ο Καζαντζάκης ξεπροβάλλει μάλλον αργά από τη σχετική αφάνεια της νεοελληνικής δημοτικής για να καταλάβει τη θέση που του αναλογεί ως συγγραφέας ευρωπαϊκής εμβέλειας. Το τελευταίο του μυθιστόρημα θα επιβεβαιώσει τη θέση του ως του μεγαλύτερου εν ζωή μυθιστοριογράφου της Μεσογείου.

Διαδραματίζεται στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Κρήτη, στη διάρκεια της τουρκικής κατοχής, και ο κεντρικός του ήρωας, ο Καπετάν Μιχάλης, ενσαρκώνει τον ηρωικό καπετάνιο της Ελληνικής Επανάστασης στο νησί. Η ιστορία ξετυλίγεται σε ένα μεγάλο σκηνικό γεμάτο ηθοποιούς και έξοχα παρατηρούμενη λεπτομέρεια.

Φοβόμαστε το διαφορετικό;

                                 Γράφει ο μαθητής του Γ4 Φίλιππος Ρούσσος

     

      Ζούμε σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς. Αξίες καταρρέουν, δικαιώματα καταπατώνται, τρόποι σκέψης αλλάζουν και παρ’ όλα αυτά το μόνο που μένει σταθερό είναι η διαφορετική και πολλές φορές ρατσιστική αντιμετώπιση των ανθρώπων που είναι «διαφορετικοί». Κάποιες φορές αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να είναι έτσι; Γιατί ένας άνθρωπος πρέπει να έχει διαφορετική αντιμετώπιση λόγω των «πιστεύω» του ή του τόπου από τον οποίο προέρχεται.

 

«Είμαστε ίσοι αν και διαφορετικοί;»

                    Γράφει η μαθήτρια του Γ4, Μαριάννα Μπαρμπαρή

 Αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες

  

    Σήμερα, παρ’ όλο που έχουν κατοχυρωθεί και τονιστεί αρκετές φορές τα δικαιώματα των ανθρώπων, κάποιοι αγνοούν εντελώς το γεγονός ότι κάθε άτομο μπορεί -και ίσως είναι ανάγκη- να είναι ίσο αλλά συνάμα και διαφορετικό από  τους υπόλοιπους, άσχετα με την εθνικότητα, το φύλο, την κοινωνική θέση, τις θρησκευτικές αντιλήψεις.

    Κατά τη γνώμη μου, το δικαίωμά μας στην ισότητα και τη  διαφορετικότητα είναι αναμφισβήτητο, για το λόγο ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε όμοιοι, τόσο γενετικά όσο και ψυχικά. Έχουμε τις ίδιες ανάγκες ,τις ίδιες ικανότητες, τις ίδιες αδυναμίες και πολλά άλλα κοινά, όπως είναι η έννοια και η επικράτηση του «καλού», ο τρόπος που σκεφτόμαστε, τα συναισθήματα, η αγάπη για την οικογένεια. Εξαιτίας όλων των παραπάνω λοιπόν, πρέπει να αντιμετωπιζόμαστε και ανάλογα.