Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

«Είμαστε ίσοι αν και διαφορετικοί;»

                    Γράφει η μαθήτρια του Γ4, Μαριάννα Μπαρμπαρή


 Αγαπητοί αναγνώστες και αναγνώστριες
  
    Σήμερα, παρ’ όλο που έχουν κατοχυρωθεί και τονιστεί αρκετές φορές τα δικαιώματα των ανθρώπων, κάποιοι αγνοούν εντελώς το γεγονός ότι κάθε άτομο μπορεί -και ίσως είναι ανάγκη- να είναι ίσο αλλά συνάμα και διαφορετικό από  τους υπόλοιπους, άσχετα με την εθνικότητα, το φύλο, την κοινωνική θέση, τις θρησκευτικές αντιλήψεις.
    Κατά τη γνώμη μου, το δικαίωμά μας στην ισότητα και τη  διαφορετικότητα είναι αναμφισβήτητο, για το λόγο ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε όμοιοι, τόσο γενετικά όσο και ψυχικά. Έχουμε τις ίδιες ανάγκες ,τις ίδιες ικανότητες, τις ίδιες αδυναμίες και πολλά άλλα κοινά, όπως είναι η έννοια και η επικράτηση του «καλού», ο τρόπος που σκεφτόμαστε, τα συναισθήματα, η αγάπη για την οικογένεια. Εξαιτίας όλων των παραπάνω λοιπόν, πρέπει να αντιμετωπιζόμαστε και ανάλογα.
    Είμαστε όμως ευτυχώς και πολύ διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον και είναι δικαίωμά μας να είμαστε, γιατί δεν είναι δυνατόν -ούτε καν ενδιαφέρον- ο πλανήτης μας να αποτελείται από   ολόιδιους ανθρώπους, που πιστεύουν ακριβώς τα ίδια πράγματα και συμπεριφέρονται όλοι μ’ ένα συγκεκριμένο τρόπο. Ας φανταστούμε απλώς πώς θα νιώθαμε σ’ αυτήν την περίπτωση.
    Πιστεύω πως είναι καταπληκτικό ο καθένας να διαφέρει από τους γύρω, όχι μόνο στις αντιλήψεις και τα εξωτερικά και εσωτερικά χαρακτηριστικά του, αλλά και στον τρόπο που γράφει, μιλάει ή σκέφτεται, στο γεγονός ότι ο ήλιος που μπορεί να ζωγραφίσει είναι ανόμοιος από των άλλων.
    Νομίζω πως πρέπει να σεβόμαστε τον άνθρωπο ως ίσο και διαφορετικό  και να τον αποδεχθούμε έτσι, γιατί ακριβώς είμαστε όλοι άνθρωποι. Πάνω από όλα, έχουμε ανεπτυγμένη σε αξιοθαύμαστο βαθμό τη σκέψη και τη συνείδησή μας, που μας καθιστούν ίσως τα εξυπνότερα πλάσματα που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη γη. Δεν είναι λοιπόν κρίμα και ανήκουστο εμείς που έχουμε το περισσότερο μυαλό να μη θεωρούμε ίσο τον άνθρωπο δίπλα μας, επειδή είναι διαφορετικός από μας; Γιατί, εφόσον η ευστροφία μας είναι τόση πολλή, να αδυνατούμε να δεχτούμε τον άλλον όπως ακριβώς φτιάχτηκε;
     Για να καταλήξω κάπου, η άποψή μου είναι πως πρέπει να αγαπήσουμε τη διαφορετικότητα και την ισότητα και να αποδεχθούμε ότι όλοι είμαστε ίσοι και ότι δεν είναι σωστό να θέλουμε να αλλάξουμε το χρώμα, τη θρησκεία και τις απόψεις κάποιου.