LET’S MEET MR. JOHN LERIOS,TEACHER
Presented by Anastasia Skiada C4
STUDENT: Where are you from?
TEACHER: My mother is from the island of
Naxos and my father is from Evia.
STUDENT: Did you choose to teach on our
island and why?
TEACHER: No, I didn’t choose it. Since I
am a substitute teacher, I go to a different place every year. The only thing I
can do is to limit my choices. I ask for, let’s say, the Cyclades. Because
there are so many islands, I’m not sure where I will be. It’s a random choice.
Almost.
STUDENT: Would you prefer to work
somewhere else?
TEACHER: No. I don’t have a problem with
that. At my age, I think it’s a good idea to go places. I don’t have any
obligations and I like going from place to place.
STUDENT: How long have you been a teacher?
TEACHER: I started in 2009 and I have
been working full time the last three years.
STUDENT: How did you choose your
profession?
TEACHER: Firstly, I liked communicating
with kids. Second, the studies I did led me here. As a mathematician, I didn’t
have the ability to work elsewhere. It’s rather difficult to find a job in a
company, let’s say. But I really loved to communicate with children.
STUDENT: Do you believe that choosing a
job should be a student’s own choice or should there be some kind of influence?
TEACHER: It should be up to him. But I
do believe that kids need some counseling, as I needed. From that point on,
every advice should be filtered. Parents aren’t gods, neither are teachers.
They each have their own point of view. For example, my parents told me to
become educated. My dad wasn’t an educated man. He was a sailor. He told me to
get education. Enter university, get a job. Some other educated parent would
advise his kid to get a job, only. Not attend university. The point is that
children should acquire those skills to be able to judge, to filter all the
advice they get. They should be able to see through the advice, the best
scenario.
STUDENT: Is it what you had dreamed?
TEACHER: Well, yes and no. There are
some things that if you don’t see them, you aren’t sure you want them. For
example, I would like to work using my hands. I liked doing this as a kid. I
could be a physicist. I could work in a lab. I would really like that. I think
that I like it. In reality, I don’t know what it is like. Because I’ve never
done it. Isn’t it so? I say that I like teaching, but I don’t know, since I hadn’t
done it before. But now I can say that I like it. It fulfils me. I like this
interactivity with kids. And we know that each day is different when it
involves children. It’s never the same.
STUDENT: Do you believe that students
should choose their studies on the basis of their interests and inclinations or
the financial conditions and the correspondence to the labor market?
TEACHER:
I’d say we have to look at it depending on the time.
If we turn back time and say we are in the ‘90s, there is no financial issue,
so we can look at the matter from any point of view. I like this-I want to be
this! This actually should be the way kids think. But nowadays, with the
economic crisis, jobs have become sparse. We must think what is best in these
times. Aside from all this, kids have their own aspect on the matter. We think
of making money with our profession. Kids think differently. They seem to know
what to study. We didn’t.
STUDENT: Do you believe that the school curriculum followed at High School is
useful for our future?
TEACHER: Now this is a bit tricky. On
the one hand, some things look a bit useless. For example, where will you use
algebra? How is it useful? You will go to the greengrocer’s and ask for a kilo
of oranges and then you’ll solve it with an equation? It doesn’t seem useful.
We must see it from a magical point of view. All the knowledge we have should
create a summation of knowledge. What does it matter to you how many acres a
lot is if you aren’t going to be a topographer.
That’s what someone will say. However, to have an opinion about something and
to converse with someone which isn’t your specialty, but you happened to know
it, seems to be a tool for your life. Knowledge isn’t something isolated. It
should all be connected. School, unfortunately , hasn’t done it yet. You, kids,
will be able to do so at some point in your lives.
STUDENT: What is your opinion on the four-month term?
Do you think it is better or worse than the three-month term we used to have?
And why?
TEACHER: It doesn’t really matter. In the former
system, we had more opportunities for feedback. You didn’t do well at first-it doesn’t matter, you have 2 more chances
to fix things. I think that the new system isn’t that good for you. By the
time the term ends, it’s February. Then it’s almost summertime! Who is in the
mood for further improvement? Not many of you. So, personally, I believe the
old system was much better. That’s my opinion.
STUDENT: What is your opinion of this year’s Third Grade students and what are
your requirements?
TEACHER: As you know I don’t teacher
third graders, but from my relationship with you tells me that you behave like
old timers-on our way out of school. You are a bit wild. My opinion.
STUDENT: Which cases of students do you
find difficulty in cooperating with?
TEACHER: Well, this is my specialty. What I see in
kids is their difficulty in paying attention in class. Some kids just can’t sit
still, even though that is what the school requires.
STUDENT: Which are the advantages and
disadvantages of this profession?
TEACHER: Well, there is vacation time. Christmas,
Easter, summertime. Undeniable. Disadvantages..uhm, well, the salary isn’t that
great. A big disadvantage. The people I work with-different kinds of people-some
ok, some a bit cranky; it makes my life in school a bit difficult. Even for me
who goes from school to school each year. That’s about all.
STUDENT: What kind of people do you have
trouble working with?
TEACHER: With dogmatic, opinionated
types. They don’t budge from their opinions and are unwilling to accept anyone
else’s. So, I avoid their company.
STUDENT: What is it like to work under
pressure?
TEACHER: It’s really a bad thing. I
believe that one doesn’t work under pressure.
STUDENT: Can you tell me a suggestion
you made in your workplace and was applied?
TEACHER: No, unfortunately not. Because
by the time I get used to a school and it to me, the school year is over.
STUDENT: Would you say that you are
happy with the job you have chosen?
TEACHER: Yes, certainly. If not 100%, I
am really happy with my choice. I come home happy and I do not get up the next
day with a cold heart.
STUDENT: Thank you very much for your time. Would you
like to add anything else?
TEACHER: No, nothing more. That’s all from me for now.
STUDENT: Thanks again!
Συνέντευξη με έναν εκπαιδευτικό:
Ο κ. Ιωάννης Λέριος
Από την μαθήτρια Αναστασία Σκιαδά Γ4
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Ποια είναι η καταγωγή σας;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ:Η μητέρα μου είναι από τη Νάξο και
ο πατέρας μου από την Εύβοια.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Επιλέξατε ο ίδιος να διδάξετε στο
νησί μας και αν ναι γιατί;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Δεν επέλεξα να διδάσκω εδώ. Δεν το
επέλεξα εγώ τουλάχιστον. Επειδή εγώ είμαι αναπληρωτής κάθε χρόνο πάω σε
διαφορετικό μέρος. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να περιορίσω τις επιλογές
μου. Δηλαδή ζητάω ας πούμε μόνο Κυκλάδες. Από εκεί και πέρα επειδή οι Κυκλάδες
έχουν πολλά νησιά δεν είμαι σίγουρος ποτέ σε πιο νησί θα είμαι. Οπότε ήταν
σχεδόν τυχαία επιλογή. Σχεδόν.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Θα προτιμούσατε να δουλεύετε κάπου
αλλού;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Όχι. Δεν μπορώ να πω ότι έχω
τέτοια πρόβλημα . Ίσα-ίσα στην ηλικία που είμαι θεωρώ ότι είναι καλό να μπορείς
να γυρνάς. Εφόσον δεν έχω άλλες υποχρεώσεις. Είναι καλό να γυρνάς. Μου αρέσει.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Πόσα χρόνια ασκείται το επάγγελμα
του καθηγητή;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Ξεκίνησα το 2009. Δηλαδή το
σχολικό έτος 2009-10 σαν ωρομίσθιος. Με πλήρες ωράριο δουλεύω τώρα τα τελευταία
τρία χρόνια.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Με ποιο κριτήριο επιλέξατε το
επάγγελμα του καθηγητή;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Πρώτον μου άρεσε η επικοινωνία με
τα παιδιά. Πρώτον αυτό. Και δεύτερον, διότι ήταν τέτοια η σχολή που τελείωσα
που οι άλλες ευκαιρίες δε δίνονται μέσα στη χώρα μας. Δηλαδή ένας μαθηματικός
ας πούμε πόσες ευκαιρίες έχει να δούλεψε;
Ένας μαθηματικός είναι λίγο δύσκολο να πεις ότι έχουμε πολυεθνικές ή έχουμε
εταιρίες που ασχολούνται με πολλά πράγματα για να ασχοληθούμε. Άλλα κατά κύριο
λόγο μου άρεσε η επικοινωνία με τα παιδιά. Αυτό το είχα εντοπίσει από την αρχή.
Μπορώ να πω ότι ήρθαν τα πράματα έτσι. Και κάνω αυτό που κάνω τώρα.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Πιστεύετε ότι η επιλογή
επαγγέλματος για έναν μαθητή πρέπει να είναι καθαρά δική του επιλογή ή να είναι
ταυτόχρονα και ένα αποτέλεσμα επιρροής;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Πρέπει να είναι αποτέλεσμα δικό
του. Εσωτερική διαδικασία. Το τι θα επιλέξει ο καθένας πρέπει να είναι μια
εσωτερική διαδικασία. Παρόλα αυτά πιστεύω ότι όπως και εγώ ήμουν και όπως και
εσείς τώρα είστε παιδιά χρειάζεστε μια συμβουλή. Σίγουρα χρειάζεται μια
συμβουλή. Από εκεί και πέρα χρειάζεστε
τα εφόδια για να μπόρεσε να επεξεργαστείτε την κάθε συμβουλή που σας δίνουν.
Δηλαδή οι γονείς δεν είναι θεοί. Ούτε οι καθηγητές είναι θεοί. Όλοι θα το δουν
από μια συγκεκριμένη σκοπιά. Το τι πρέπει να κάνει ένα παιδί στο μέλλον του.
Για παράδειγμα, εμένα οι γονείς μου μου έλεγαν ας πούμε πάντα να σπουδάσεις.
Μου έλεγε ο πατέρας μου να σπουδάσω. Ο πατέρας μου ήταν αμόρφωτος. Ήταν
ναυτικός. Μου έλεγε να σπουδάσεις. Να έχει αξία η υπογραφή σου μου έλεγε. Το
έβλεπε από τη δική του καθαρά σκοπιά. Να γίνεις κάποιος που να έχει αξία η
υπογραφή σου. Να σπουδάσεις, να πας στο πανεπιστήμιο. Κάποιος άλλος γονέας ο
οποίος είναι μορφωμένος θα έλεγε μην σπουδάσεις κάποια επιστήμη. Κάνε κάποια
άλλη δουλειά. Έτσι η συμβουλή που δίνει κάθε ο κάθε γονέας ή ο κάθε καθηγητής
είναι καθαρά από πια σκοπιά το βλέπει. Το θέμα είναι το παιδιά να μπορέσουν να
αποκτήσουν τα εφόδια και την δεξιότητα να μπορέσουν να κρίνουν. Να φιλτράρουν
αυτές τις συμβουλές. Να επιλέξουν αυτό που θέλουν να κάνουν μέσα από τις
συμβουλές που τους δίνουν. Το καλύτερο είναι αυτό. Το καλύτερο σενάριο.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Είναι αυτό που ονειρευόσασταν;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Εεεεμ.. Και ναι και όχι. Ξέρεις
μερικά πράγματα αν δεν τα κάνεις αν δεν τα δεις δεν μπορείς να είσαι σίγουρος
ότι τα θες. Για παράδειγμα, θα μου άρεσε να δουλεύω να δουλεύω με τα χέρια μου.
Από μικρός μου άρεσε. Θα μπορούσα να είμαι φυσικός να δουλεύω σε ένα
εργαστήριο. Θα μου άρεσε. Το σκεφτόμουν ότι θα μου άρεσε. Αλλά στην πράξη δεν
ξέρω πως είναι. Γιατί δεν το έχω κάνει. Έτσι δεν είναι; Λέω θα μου άρεσε να
διδάσκω. Το έλεγα. Αλλά δεν το ξέρω, διότι δεν το έχω κάνει μέχρι τώρα, που το
κάνω και μπορώ να πω ότι μου αρέσει. Με γεμίζει. Μου αρέσει η αυτή η
αλληλεπίδραση με τα παιδιά. Και ξέρουμε ότι κάθε μέρα είναι διαφορετική με τα
παιδιά. Ποτέ δεν είναι η ίδια.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Πιστεύετε οι μαθητές πρέπει να
επιλέγουν τις σπουδές τους με βάση τα ενδιαφέροντά τους και τις κλίσεις τους ή
τις οικονομικές συνθήκες και την ανταπόκριση του κάθε επαγγέλματος στην αγορά
εργασίας;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Θα έλεγα ότι εξαρτάται πάντα από
το χρόνο στον οποίο το κοιτάμε. Δηλαδή αν γυρίσουμε πίσω το χρόνο και πούμε ότι
είμαστε στην δεκαετία του ΄90, θα έλεγα ότι ναι εντάξει δεν είναι θέμα
οικονομικό μπορεί ο καθένας να το κοιτάξει από τη σκοπιά που του αρέσει. Μου
αρέσει αυτό. Θέλω να γίνω αυτό. Αν και πάντα αυτό πρέπει να είναι το πρώτο που
σκέφτονται τα παιδιά. Αλλά τώρα όπως έχουν γίνει οι καιροί μας, δηλαδή με την
οικονομική κρίση κτλ, οι δουλειές έχουν γίνει λίγο πιο δύσκολες. Πρέπει να
σκεφτούμε και τον παράγοντα ότι ναι, μου αρέσει αυτό, αλλά μπορώ και να επιλέξω
κάτι που μου αρέσει λίγο λιγότερο, αλλά θα μου δώσει και μια ευκαιρία παραπάνω.
Νομίζω ότι εξαρτάται από το χρόνο στον οποίο το κοιτάμε. Ποια χρονική περίοδο
το συζητάμε. Πλέον τα πράγματα είναι δύσκολα. Παρόλα αυτά βλέπω τα παιδιά
σκέφτονται διαφορετικά από ότι σκεφτόμασταν εμείς τότε. Εμείς σκεφτόμασταν ότι
τι δουλειά θα κάνω για να βγάζω πολλά λεφτά ή να μην έχω πρόβλημα. Τώρα τα
παιδιά σκέφτονται και από πριν από το λύκειο όχι δεν θα βάλω αυτή τη σχολή
γιατί έχει πάρα πολλούς από αυτούς δεν θα μπορώ να δουλέψω. Εμείς δεν το
βλέπαμε τότε αυτό.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Πιστεύετε ότι τα μαθήματα που
παραδίδονται καθημερινά στο γυμνάσιο είναι χρήσιμα για το μέλλον μας;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Τώρα αυτό είναι σχετικό. Εκ πρώτης
όψεως φαίνεται κάποια πράγματα να μην είναι τόσο χρήσιμα. Δηλαδή που θα σου
χρησιμεύσει να μάθεις ας πούμε να λύνεις αλγεβρικές εξισώσεις. Που σου είναι
χρήσιμο; Θα πας στο μπακάλη και θα τους πεις δώσε μου σε παρακαλώ ένα κιλό
πορτοκάλια και εγώ θα στο λύσω με εξίσωση; Δεν φαίνεται χρήσιμο εκ πρώτης
όψεως. Αλλά δεν είναι αυτή η ουσία του πράγματος. Δηλαδή δεν είναι ότι ό,τι
μαθαίνω πρέπει να το χρησιμοποιήσω έξω. Πρέπει να το δω από μια μυστική πλευρά.
Δηλαδή το ό,τι μαθαίνουμε έρχεται κάποια στιγμή για να συνδεθούν τα πράγματα
μεταξύ τους. Όλες οι γνώσεις που έχω να συνδεθούν και να δημιουργήσουν ένα σύνολο
γνώσεων. Τι σε ενδιαφέρει εσένα πόσα τετραγωνικά είναι ένα οικόπεδο αν δεν
πρόκειται να γίνεις ποτέ τοπογράφος. Δηλαδή δεν πειράζει θα σου πει κάποιος
άλλος. Παρόλα αυτά όμως το να έχεις άποψη για κάτι το να ξέρεις και να μπορείς
να μιλήσεις με κάποιον για κάτι το οποία δεν είναι της ειδικότητάς αλλά επειδή
έτυχε να το μάθεις αυτό είναι ένα εφόδιο στην ζωή σου. Οι γνώσεις δεν είναι
κάτι που μπορεί να μεμονωμένο. Πρέπει κάποια στιγμή να συνδεθούν όλες μεταξύ
τους. Μπορεί το σχολείο να μην το καταφέρνει ακόμα καλά αυτό. Δηλαδή μπορεί
τουλάχιστον να το κατάφερνε παλιότερα με τον τρόπο του. Τώρα μπορεί να μην μπορεί να το καταφέρει αλλά κάποια στιγμή θα
πρέπει εσείς τα παιδιά να βρείτε τη λύση μόνη σας, δηλαδή πως συνδέετε το ένα
με το άλλο που θα μου χρησιμεύσει γενικότερα αυτό. Όχι τώρα.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Ποιά είναι η άποψή σας για τα
4μηνα; Πιστεύετε ότι τώρα είναι καλύτερα ή χειρότερα συγκριτικά με τα τρία
τρίμηνα και για ποιους λόγους;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Δεν έχει καμία σημασία αν είναι
δίμηνα ή τρίμηνα ή τετράμηνα. Απλός στα τρίμηνα είχαμε πολλές ευκαιρίες να
έχουμε ανατροφοδότηση στα παιδιά. Δηλαδή
ξέρεις τι; Δεν τα πήγες καλά εδώ έχεις όμως άλλες δύο ευκαιρίες μπροστά σου,
γιατί έχουμε δύο τρίμηνα. Άρα μπορείς να διορθώσεις κάτι τώρα. Η προσπάθειά σου
να έχει αποτέλεσμα μπορείς να το διορθώσεις και το τρίτο τρίμηνο. Πάλι μπορείς
να προσπαθήσεις. Νομίζω ότι για εσάς τα παιδιά ίσως είναι χειρότερα γιατί δεν
έχετε τόσες ευκαιρίες. Έρχεται πρώτο τετράμηνο μόλις τελειώσει το πρώτο
τετράμηνο ξεκινάει το δεύτερο και έχουμε ήδη Φεβρουάριο. Άρα πόσοι είναι οι
ωφέλιμοι μήνες για να κάνει κάτι κάποιος. Έχουμε το καλοκαίρι, έχουμε τη ζέστη,
έχουμε τη θάλασσα. Πόση διάθεση θα έχει κάποιος να δώσει εκεί γκάζι ας πούμε
δια να βελτιώσει κάτι. Νομίζω ότι οι τρεις ευκαιρίες είναι καλύτερες από της
δυο. Αυτή είναι η άποψή μου.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Τι γνώμη έχετε για την φετινή Γ’
Γυμνασίου και τι απαιτήσεις έχετε γενικότερα από τους μαθητές σας;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Εγώ έτσι και αλλιώς δεν κάνω μάθημα, δεν μπαίνω σε τάξης κάνω
μόνο στο τμήμα ένταξης. Αλλά μόνο τα παιδιά που βλέπω γενικότερα η συναναστροφή
μου με παιδιά της τρίτης γυμνασίου μου δίνουν την εντύπωση ότι είναι κάτι σαν
τους φαντάρους. Δηλαδή φτάσαμε στην Τρίτη γυμνασίου. Θα πάμε στο λύκειο. Τώρα
απολυόμαστε από το γυμνάσιο. Οπότε είμαστε παλαιοί πια. Εντάξει είναι λίγο
ατίθασοι. Μεταφράζουν τα γεγονότα αλλιώς από ότι η πρώτη γυμνασίου. Είναι λίγο
πιο ατίθασα παιδιά. Αυτό πιστεύω μόνο.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Με ποιες περιπτώσεις μαθητών
δυσκολεύεστε συνήθως να συνεργαστείτε;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Κοίταξε είναι το αντικείμενο της
φύσης μου. Η φύση του αντικειμένου μου δηλαδή. Εγώ αυτά που βλέπω τα παιδιά η
μεγαλύτερη δυσκολία είναι σε αυτά που έχουν διάσπαση προσοχής. Αυτή είναι η
μεγαλύτερη δυσκολία στη συνεργασία. Αυτά είναι λίγο πιο δύσκολα παιδιά, γιατί
το σχολείο τους καλεί να καθίσουν σε μια θέση και αυτά δυσκολεύονται να
καθίσουν σαν ρομποτάκια. Οπότε εκεί υπάρχει μια σύγκρουση.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Με ποιο τρόπο προσεγγίζετε τους
μαθητές; Προτιμάτε να είστε αρεστός ή να σας φοβούνται;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Όχι δεν θέλω να με φοβούνται. Το
τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να με φοβούνται. Υπάρχει όριο. Νομίζω ότι η
προσέγγισή είναι πάντα φιλική ευθύς εξ αρχής. Καταρχάς δεν ξέχασα ποτέ ότι
ήμουν παιδί. Ότι ήμουν μαθητής. Και ίσως να έχω κάνει και χειρότερα από αυτά
που κάνουν εδώ οι μαθητές. Οπότε ξεκινώντας από αυτό ότι δεν ξεχνάω ότι ήμουν
παιδί. Νομίζω ότι τα βρίσκουμε κάπου στην
πορεία.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Ποια θεωρείτε ότι είναι τα
προτερήματα και ποια τα ελαττώματα του επαγγέλματός σας (καθηγητής);
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Προτερήματα καταρχάς είναι οι
διακοπές. Έχουμε Χριστούγεννα, Πάσχα, Καλοκαίρι. Αυτό δεν το αμφισβητεί
κανένας. Τώρα μειονεκτήματα α… Πλέον δεν αμείβονται καλά οι καθηγητές. Όπως
αμείβονταν παλιότερα. Αυτό είναι ένα μεγάλο μειονέκτημα. Σοφός είμαστε άνθρωποι
και θέλουμε ένα κίνητρο. Θέλουμε να δουλέψουμε αλλά θέλουμε ένα κίνητρο για να
εργαστούμε. Το οικονομικό πλέον είναι ένα μεγάλο μειονέκτημα. Από εκεί και πέρα
άνθρωποι υπάρχουν ποικίλοι. Δηλαδή εγώ που γυρνάω σχολεία και σχολεία βλέπω
διάφορους ανθρώπους. Κάθε φορά σε κάθε σύλλογο καθηγητών άλλος σύλλογος είναι
μικρός και είναι βολικοί άνθρωποι, άλλος σύλλογος είναι μικρός και είναι
δύστροποι άνθρωποι. Έχω μια δυσκολία ως προς αυτό. Που εγώ τουλάχιστον κινούμε
από σχολείο σε σχολείο. Άλλα μειονεκτήματα δεν μπορώ να πω ότι έχω εντοπίσει.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Με ποιους τύπους ανθρώπου
δυσκολεύεστε να συνεργαστείτε στο εργασιακό σας περιβάλλον (συναδέλφους);
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Με δογματικούς. Δυσκολεύομαι να
συνεργαστώ με δογματικούς. Όταν λέμε δογματικούς είναι αυτοί που λέμε που έχουν
μια αμετακίνητη άποψη για τα πράγματα αυτοί που δεν θέλουν πια να ακούσουν. Όσο
μεγαλώνει ο άνθρωπος γίνεται όλο και πιο αμετακίνητος στις απόψεις του. Ή
κουράζεται και δεν έχει διάθεση να συζητήσει να γίνει διαλεκτικός. Με αυτούς
τους αμετακίνητους τους δογματικούς έχω θέμα. Δηλαδή αποφεύγω τη συναναστροφή.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Πώς είναι να δουλεύετε υπό πίεση;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Είναι άσχημο πράγμα. Νομίζω ότι
δεν δουλεύεις υπό πίεση στην πραγματικότητα.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Μπορείτε να μας αναφέρετε μια
πρόταση που είχατε κάνει στο εργασιακό σας περιβάλλον και τέθηκε σε εφαρμογή;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Όχι, δεν μπορώ. Δεν μπορώ να πω
γιατί μέχρι συνήθως να προσαρμοστώ σε ένα σχολείο και να με αποδεχτούν έχει
περάσει μια ολόκληρη σχολική χρονιά. Όποτε οι προτάσεις μου όσο αργά και να
έρχονται δεν μπορούν να εφαρμοστούν.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Θα λέγατε, εν τέλει, ότι είστε
ευχαριστημένος από την δουλειά που έχετε επιλέξει;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Ναι. Θα έλεγα ναι. Είμαι
ευχαριστημένος. Αν όχι 100% είμαι όμως ευχαριστημένος. Δηλαδή γυρνάω σπίτι μου
και είμαι ευχαριστημένος. Ξυπνάω το πρωί και δεν νιώθω ένα βάρος στο στήθος
μου.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Σας ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο
σας. Θα θέλατε, μήπως, να συμπληρώσετε κάτι άλλο;
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ: Όχι δεν έχω να συμπληρώσω κάτι
σημαντικό. Δεν θέλω να πω κάτι το οποίο θα είναι ασήμαντο. Όχι δεν νομίζω.
Αυτά.
ΜΑΘΗΤΡΙΑ: Σας
ευχαριστούμε πάρα πολύ.