Spearguns            

                                                               By Manolis Chaniotis C’4
  
A speargun, also known as a scuba gun, is an underwater fishing implement designed to fire a spear at fish or other underwater animals or targets. Components
The basic components of a speargun are a spear, a stock or barrel, and a handle or grip containing a trigger mechanism. Spearguns are usually from 0.5 to 2 m (1.6 to 6.6 ft) long, round or roughly rectangular from 28 to 75 mm (1.1 to 3.0 in) in diameter/width. 

Types of spearguns

The two most common types are:

• Rubber (or band) powered - which are the simplest and cheapest to maintain, with rubber being the predominant type, and;
• Air powered (Pneumatic).

Rubber powered ones come in two types: those made from wood, and those of sealed tubing metal or composite and/or a combination of these materials construction: referred to as the Stock or Barrel respectively.

Those of a tubular barrel variety have separate "muzzles" fitting in or over one end of the tube, for attaching the rubber bands; whilst others (usually those made of wood), mainly have the bands passing through a horizontal slot in the stock. 

Uses of spearguns

Spears and spearguns have various uses:

• Sport spearfishing

In tropical seas, some natives spearfish for a living, often using a home-made snorkelling kit

• As a weapon, as seen in works of fiction such as Thunderball, 

This news item describes a rifle-like gun that fires a spear on a line. This type of device is more correctly described as a modified harpoon gun. 

• Underwater target shooting

All spearguns have a trigger mechanism that holds a spear in place along the barrel.    

Ψαροτούφεκο

                                                                           Από τον Μανώλη Χανιώτη Γ΄4   

Το Ψαροτούφεκο (ή "Ψαροντούφεκο") είναι ένα είδος όπλου που χρησιμοποιείται στην υποβρύχια αλιεία και το οποίο εκτοξεύει καμάκι. Πρόκειται για μονόκανο εμπροσθογεμές όπλο, που αποτελείται συνήθως από πέντε μέρη: την λαβή με την σκανδάλη, τον κύριο σωλήνα, την κεφαλή, το μέσον εκτόξευσης (λάστιχα, ελατήριο ή πεπιεσμένος αέρας) και το καμάκι. Τα ψαροτούφεκα διακρίνονται σε τρία είδη, στα ελατηριοβόλα, στα λαστιχοβόλα, που λειτουργούν με την απότομη εκτόνωση ελατηρίου ή ελαστικού, και τα αεροβόλα, τα οποία λειτουργούν με πεπιεσμένο αέρα. Και οι τρεις τύποι ψαροτούφεκων οπλίζονται με την μυϊκή δύναμη του χρήστη. Τα υλικά κατασκευής τους διαφέρουν ανάλογα με τη χρήση και συνήθως είναι ατσάλι, αλουμίνιο, ενώ τελευταία χρησιμοποιούνται ανθρακονήματα. Το μήκος του ψαροτούφεκου διαφέρει επίσης ανάλογα με την χρήση. Για ψάρεμα στα θολά νερά αρκεί ένα μικρό σε μήκος όπλο (60 ή 75 εκ.) ενώ για ψάρεμα στην ανοικτή θάλασσα (blue water hunting) υπάρχουν και όπλα με μήκος 1,5 μέτρο. Με τέτοια όπλα, ο ψαροκυνηγός μπορεί να χτυπήσει μεγάλα μαγιάτικα ή και μεγάλους γαλαζόφτερους τόνους. Κυριότερο μέλημα του χρήστη είναι να γνωρίζει το βάθος που μπορεί καταδύεται και ο χρόνος που μπορεί να κρατήσει την αναπνοή του, δηλαδή τις αντοχές του.

Περιορισμοί χρήσης -Ατυχήματα από ψαροτούφεκο

Τα ατυχήματα από ψαροτούφεκο είναι μάλλον σπάνια. Συνήθως θύμα είναι ο ίδιος ο χειριστής του, ή κάποιος άλλος λουόμενος. Το αίτιο τέτοιων ατυχημάτων είναι βασικά η μη τήρηση των κανόνων ασφαλείας χρήσης του όπλου. Σε Ελληνικά νοσοκομεία έχουν αναφερθεί περιπτώσεις αυτοτραυματισμών από κακή χρήση του όπλου, αλλά και τραυματισμών από χρήση του όπλου για αστεϊσμό. Μια τέτοια περίπτωση αφορούσε κάρφωμα τρίαινας ψαροτούφεκου στον τράχηλο λουόμενου το έτος 1988, ο οποίος χειρουργήθηκε και εξήλθε υγιής του νοσοκομείου ΚΑΤ Κηφισιάς.